Jeanne Brookman is een Amsterdamse radicaal, bekwaam doch ongeremd minnares, drinker en reiziger in het Griekenland van voor de geboorte. Een roman over vrouwen waarin niemand doodgaat, niemand krankzinnig wordt, niemand hoeft te trouwen, niemand zijn geld naar de psychiater brengt en waarin ook nog wat valt te lachen.
‘Zoals de hoogste fysieke lust op de grens van pijn kan liggen (niet de pijn wordt ervaren als lust, maar de lust als bijna-pijn, o treurige sado-masochistische moerasdwergen en aan dezelve u verrijkende calvinistische-fascistische Madurodammers onder de lezers) zo was Laïs’ ongedeelde nabijheid en aandacht van het soort genot dat bij de geringste aanleiding tot snikken zou kunnen leiden.’
‘In tegenstelling tot wat litteratoren, dominees, mystici en andere Hochstapler ons willen doen geloven, bestaan er vrijwel geen geen dramatische ogenblikken in mensenlevens (behoudens geboorte en dood), maar slechts geleidelijk culminerende, afebbende en zich vertakkende situaties. Bijna ieder zogenaamd dramatisch moment is te herleiden tot een netwerk, een struikgewas, een mist, een moeras. Vrijwel nooit is het een punt.’
Het boek is alleen antiquarisch verkrijgbaar:
